W hołdzie serca... Powstańców Warszawy uzbroił aryjski duch umiłowania wolności

 

    Wobec niezmiennego corocznego ścisku serca w chwili połączenia z Powstańcami Warszawy - przypominamy artykuł z VII Lechickiego Przeglądu Tygodniowego...

       Powstanie Warszawskie nie ma sobie równych w skali świata i Powstanie to każdy patriota polski nosi wszczepione w serce, a patrioci z bratnich narodów słowiańskich szczerze hołdują. Gdy spojrzeć na dzieje Lachów, to znajdzie się w nich wiele kuriozalnych w skali planety i kosmosu aktów poświęcenia, męstwa i szlachetności. Po ujawnieniu wymazanych wojen resetowych będzie ich jeszcze więcej, w tym wspólne w przymierzu Lachów i Rosjan, mężne odpieranie satanistycznych napaści na ziemie Słowian.
     Powstanie Warszawskie, osadzone w grobach najlepszych synów i cór Lechistanu, pozostaje żywą wibracją i tęskną pieśnią nas wszystkich, urodzonych kawalerzystów wolności. Okrucieństwo wroga, cynizm tak zwanych sojuszników, i masońską targowicę dowódców, którzy zatwierdzili zagładę najjaśniejszego miasta Europy, i jego duchową elitę aryjskich wojów, wyjaśnialiśmy już między nami Rodakami nie raz, i sprawa jest tu tak jasna, jak mroczna zarazem. Natomiast zupełnie inaczej postrzegamy samych Powstańców, których każdy z nas, Wolnych i dumnych Lachów, umiłował na zawsze i pochował w sercu z najwyższą troską jak nieszczęsnych braci i siostry. Powstanie Warszawy jest gruzowiskiem nie tylko wybitnej architektury, lecz wybitnego ducha pokolenia Przedwojnia, i jego niespożytej Mocy Twórczej - pod tymi gruzami zaległ odnowiony duch Lechów sprzed wieków i zadziwiające zdolności i plany odtworzenia w Europie niezrównanej gospodarki, kultury i siły militarnej.
     I to dlatego - największe skupione siły zła, od Chazarów, przez iluminatów, masonów City of London aż do jezuitów z Watykanu, wydały wyrok na Warszawę takich Ariów, i taki Kraj niebywałego talentu rozkwitania.
     Dlaczego nasi Bracia, Siostry i Dzieci wyszły w bój tak nierówny 1 sierpnia 1944?
      Nie dlatego, że byli naiwni i porywczy, choć cechuje to dobrodusznych Słowian. Wyszli, ponieważ uzbroił ich aryjski duch umiłowania wolności. Każdy Wolny Lach, nawet bez konia, od narodzin po śmierć, szarżuje w swej duszy po wolność. 
     Powstańcy Warszawy wyszli przeciw najeźdźcom, ponieważ byli wojownikami stolicy - a być wojownikiem stolicy, to mieć jej obowiązki. Każdy z nich zatem miał przekonanie, że wyzwalając stolicę, wyzwala całą Ojczyznę. 
     Powstańcy stanęli do walki, ponieważ wolna dusza polska nie poddaje się nigdy. I gdyby takie Powstanie rozruszać w każdym innym polskim mieście, to w krótkiej chwili walczyliby wszyscy ich mieszkańcy, złączeni tym samym niepokornym duchem i czymś, co niezwykle łączy pospolite ruszenie Lachów: entuzjazmem.
     Powstańcy Warszawy stoczyli bój po to, by jego przekaz nigdy nie zginął. I choć przegrali na gruzach tę walkę, przekaz przetrwał w naszych sercach,  tam, gdzie przyjęliśmy ich wszyscy: Lach nigdy nie odda prerii wolności, którą Stwórca zasiał mu w sercu. A skoro tak, to nigdy też nie odda wrogowi swego Domu. 
     Przekaz, tak wyjątkowy i mocny, dotarł też do naszych przeciwników i tkwi w nich do dziś (dlatego przeciw nam mobilizują wszystkie środki): Słowianie stanęli na powierzchni planety, aby gwarantować jej Równowagę, a ich straż frontalna, Lachy, aby pokazać ich uporczywą wobec tej sprawy lojalność i najwyższą bitność i niezłomność. 
     To właśnie było aryjskim wiatrem wolności, który w porywie woli, dumy, odwagi i entuzjazmu wyprowadził warszawiaków na barykady 1 sierpnia. Nigdy nie oddamy tego przekazu.
     Dziś na tę sprawę, mimo żalu i gniewu, spójrzmy jasno i spokojnie. Żadnych powstań, wyburzeń i holokaustów już nie będzie. Duch poległych Warszawiaków nadal nas niesie, podtrzymuje w demonstrowanej woli niepodległości, i niesie - lecz nie do walki już, a naprawy Kraju i przywrócenia praw naszych. 
     Lach do Lacha, siła w nas.

 
     Czcibor i Edyta

     Ilustracja: Obrońca Rodu poległ, a jego syn sięga po miecz i przejmuje obowiązki ochrony bliskich i wolności. Duch wolności jest wszczepiony w duszę aryjską niczym błogosławieństwo Stwórcy. Dlatego w wyzwoleńczych zrywach polskich, i w Powstaniu, nawet dzieci wychodziły w bój z radosnym entuzjazmem i naturalnym poczuciem powinności i samospełnienia. 

    Ilustracja po prawej ze strony Smyk https://www.smyk.com/porady/ksiazki-dla-dzieci-o-powstaniu-warszawskim,10903.html

    O Powstaniu Warszawy pisaliśmy także w artykule Tak, Polacy są wybranym Narodem. Tak, Lechici są wyjątkowym Narodem: https://lechickieodrodzenie555.blogspot.com/2019/05/tak-polacy-sa-wybranym-narodem-tak.html 

 

Powstanie Warszawskie zostało przewidziane, sprowokowane i zaprojektowane jako holokaust siły duchowej i kreacyjnej lechickiego trzonu i zarazem satanistyczny rytuał wielkiej mocy traumatyzującej Naród Lechicki. Nie zabiło jednak aryjskiego ducha wolności - bo nie da się anihilować boskiego źdźbła posianego w duszach ludzkich. 

 

Dziękuję Ci, Warszawo... Komentarze z całego świata pod filmem oddają poruszające słowa szacunku:

 

Na liniach rodowych i narodowych czas nie tworzy granic. Dlatego Dzieci Powstańcze odczują, kiedy w chwili hołdu i kontemplacji przytulimy je do piersi.